دل نوشته های دانشجویی
شهادت عبارت است از: پایان دادن به جریان حیات {که در متن طبیعت، مطلوب مطلق است} در کمال هشیارى و آزادى و آشنایى با ماهیت و مختصات آن، با این هدف گیرى که ذیلا مطرح مى نماییم:
بعضى از ابعاد شهادت
بعد یکم - پایان دادن به زندگى طبیعى در راه دفاع از ارزش ها و حیات حقیقى افراد جامعه.
بعد دوم - شکافتن کالبد مادى و به پرواز درآوردن روح به مقام شهود الهى، در راه وصول به جاذبیت کمال، براى بزرگداشت حیات معقول خود و دیگران.
بعد سوم - تعیین کننده ملاک و میزان براى زندگى قابل توجیه در این دنیا.
البته بدیهى است کسى که حقیقت و ارزش واقعى حیات برایش مطرح نیست و از حیات جز خوردن و خوابیدن و اشباع خواسته هاى حیوانى چیز دیگرى نمى فهمد، نه شهادت براى او قابل درک است و نه حیات حقیقى که داراى عالى ترین ارزش است.
براى توجه به عظمت شهادت، فهمیدن دو حقیقت شرط اساسى است:
1- اهمیت مطلق زندگى.
2- اهمیت هدفى که شهادت براى آن تحقق مى یابد.
با درک این دو حقیقت است که معناى از دست دادنِ اختیارىِ حیات با کمال آگاهى و انبساط فهمیده مى شود.
درباره اهمیت و عظمت فوق العاده زندگى، مطالب فراوانى گفته شده است. ما در این جا به بیان یک مطلب اکتفا مى کنیم: اگر به کسى که از نعمت عظماى حیات برخوردار است و با کمال اعتدال جسمانى و روحانى زندگى مى کند، پیشنهاد شود که شما میان دو چیز اختیار دارید که یکى را انتخاب کنید:
1- ادامه حیات با برخوردارى از عقل و وجدان و دیگر استعدادهاى کمالى؛
2- مالکیت جهان با اختلال در بهرهبردارى از جوهر والاى حیات و عظمت و مزایاى آن.
بدیهى است که انسان عاقل و هشیار که از سلامت روانى و عقلى برخوردار است، ادامه حیات با کمال اعتدال جسمانى و روحانى را انتخاب خواهد کرد.
هر اندازه انسان شهید از مزایا و عظمتهاى حیات آگاهتر باشد و هر چه بیشتر توانایى استفاده از آنها را داشته باشد، شهادت او از عظمت بالاترى برخوردار مى گردد.
نمونه هایی از عظمت هاى حیات آدمى:
- انسان در حال زندگى است که:
- از زیبایى ها لذت مى برد.
- از عقل و وجدان استفاده مى کند.
- محبت و عشق مى ورزد.
- به اکتشاف نایل مى آید.
- حقایق را شهود مى کند.
- از عدالت و حق دفاع مى کند.
- طعم آزادى و اختیار معقول را مى چشد.
- از علم و معرفت و جهانبینى، کسب روشنایى مى نماید.
- از لذت خدمت به همنوعان خود برخوردار مى گردد.
- مى تواند جهانى را آباد کند.
- لذت نظم و قانون گرایى را در مى یابد.
- از شوق احیاى انسانها، به پرواز در مى آید.
- طعم عواطف ارتباطهاى نسبى و سببى را درک مى کند.
- با ابداعات هنرى سازنده، به عظمت احساسات درونى خود پى مى برد.
- با فعالیتهاى عقلانى سالم، همنوعان خود را از سقوط نجات مى دهد و زمینه را براى پیشرفت تکاملى آنان آماده مى سازد.
- با گسترش من بر جهان هستى، جهان را درون خود در مى یابد.
مسلم است که امتیازها و عظمت هاى زندگى بیش از حد شمارش هاى معمولى است. انسان آگاه با از دست دادن هر یک از این امتیازات و عظمت ها - در حقیقت - جهانى را از دست مى دهد، زیرا هر یک از آنها به تنهایى مى تواند هدفى براى زندگى و توجیه کننده آن باشد. حال، مى توانیم این معنى را به خوبى درک کنیم که چرا شهادت امام حسین (علیه السلام) با عظمتترین شهادتى است که در تاریخ بشر بروز کرده است، زیرا او با شناخت همه ابعاد و امتیازات زندگى و توانایى بر برخوردارى از آنها، دست از زندگى شسته است.
...